تعیین ویژگی و شاخص کیفیت آب رودخانه کُر

رودخانه کُر مهم ترین رودخانه دائمی استان فارس در جنوب غرب ایران می باشد. این رودخانه نقشی کلیدی در عرضه آب برای مصارف مختلف کشاورزی، صنعتی و شهری در استان فارس ایفا می کند. در چند دهه اخیر توسعه فعالیت های کشاورزی و صنعتی در اطراف این رودخانه موجب افزایش بار آلودگی آن شده است. این مقاله به بررسی کیفیت آب رودخانه کُر و عمده­ترین استفاده آن، آبیاری، می­پردازد. برای این منظور پنج پارامتر مؤثر کیفیت آب در آبیاری شامل؛ رسانایی الکتریکی (ec)، محتوای سدیم (na) و کلر (cl)، نسبت جذب سدیم (sar)، بی­کربنات (hco 3 ) و غلظت هشت فلز سنگین؛ آرسنیک (as)، کادمیم (cd)، کرُم (cr)، مس (cu)، مولیبدن (mo)، نیکل (ni)، سرب (pb) و روی (zn) در 25 ایستگاه مختلف در طول رودخانه کُر در اردیبهشت 1390 اندازه­گیری و بررسی شد. تکنیک شاخص کیفیت آب (wqi) مقدار واحدی از چند پارامتر کیفیت آب در یک موقعیت و زمان مشخص را محاسبه می کند. هدف این تکنیک بیان مختصر و جامع تعداد زیاد پارامترهای کیفیت آب می باشد. در این مطالعه با استفاده از پارامترهای کیفیت آب، شاخص کیفیت آب آبیاری (iwqi) در طول رودخانه محاسبه و روند تغییرات آن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد وضعیت آلودگی در بخش هایی از رودخانه کُر از دیدگاه زیست محیطی نگران­کننده است و برای جلوگیری از فروکاهی بیشتر کیفیت رودخانه کُر پایش پیوسته بر ورودی­های مختلف رودخانه کُر ضرورت دارد.